Projekt „Ostatnia stacja – Katyń 1940” był wielowymiarową, multimedialną formą upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej.

W  83. rocznicę mordu dokonanego na oficerach Wojska Polskiego, Policji Państwowej, przedstawicielach polskiej inteligencji oraz duchowieństwa, Centrum Kultury i Sztuki zaprosiło młodzież z sępoleńskich szkół na wyjątkową lekcję historii. Kanwą opowieści o pomordowanych w Katyniu i innych obozach jenieckich była zachowana w Muzeum Katyńskim korespondencja pomiędzy ofiarami a ich rodzinami. Audiowizualna instalacja uzupełniała przepełnioną troską i kamuflowanym strachem treść listów. Minimalistyczna, acz wyjątkowo wymowna, inscenizacja w wykonaniu członków Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ziemi Krajeńskiej nadała projektowi parateatralnego charakteru. Rozmiary i okrucieństwo ludobójstwa dokonanego ponad 80. lat temu wciąż prowokują do refleksji na temat dwoistości ludzkiej natury i zachwianej wiary w wystawione na próbę człowieczeństwo. Upamiętniając ofiary zbrodni takich jak ta dokonana w katyńskim lesie, przywołujemy jednocześnie pamięć o ofiarach wszystkich zbrodni wojennych. Inicjatywy w rodzaju „Ostatnia stacja – Katyń 1940” są nie tylko symbolicznym hołdem dla poległych, są one również – a może przede wszystkim – formą przestrogi, która w chwili obecnej wybrzmiewa niepokojącym echem.

Za pomoc w realizacji projektu „Ostatnia stacja – Katyń 1940” dziękujemy przede wszystkim członkom Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ziemi Krajeńskiej: Arturowi Cetnarskiemu, Grzegorzowi Sternalowi, Piotrowi Sulewskiemu, Waldemarowi Wasielewskiemu i Danielowi Nicie.

Osoby, które nie mogły przyjść na wydarzenie, odsyłamy do nagrania zrealizowanego i emitowanego przez nas w okresie pandemii:

Materiały CKiS w Sępólnie Krajeńskim

Tekst: Michał Pick

Fot: Jacek Wojtania

 

 

  Kliknij aby odsłuchać Projekt „Ostatnia stacja – Katyń 1940” był wielowymiarową, multimedialną formą upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej. W  83. rocznicę mordu dokonanego na oficerach Wojska Polskiego, Policji Państwowej, przedstawicielach polskiej inteligencji oraz duchowieństwa, Centrum Kultury i Sztuki zaprosiło młodzież z sępoleńskich szkół na wyjątkową lekcję historii. Kanwą opowieści o pomordowanych w Katyniu i innych obozach jenieckich była zachowana w Muzeum Katyńskim korespondencja pomiędzy ofiarami a ich rodzinami. Audiowizualna instalacja uzupełniała przepełnioną troską i kamuflowanym strachem treść listów. Minimalistyczna, acz wyjątkowo wymowna, inscenizacja w wykonaniu członków Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ziemi Krajeńskiej nadała projektowi parateatralnego charakteru. Rozmiary i okrucieństwo ludobójstwa dokonanego ponad 80. lat temu wciąż prowokują do refleksji na temat dwoistości ludzkiej natury i zachwianej wiary w wystawione na próbę człowieczeństwo. Upamiętniając ofiary zbrodni takich jak ta dokonana w katyńskim lesie, przywołujemy jednocześnie pamięć o ofiarach wszystkich zbrodni wojennych. Inicjatywy w rodzaju „Ostatnia stacja – Katyń 1940” są nie tylko symbolicznym hołdem dla poległych, są one również – a może przede wszystkim – formą przestrogi, która w chwili obecnej wybrzmiewa niepokojącym echem. Za pomoc w realizacji projektu „Ostatnia stacja – Katyń 1940” dziękujemy przede wszystkim członkom Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ziemi Krajeńskiej: Arturowi Cetnarskiemu, Grzegorzowi Sternalowi, Piotrowi Sulewskiemu, Waldemarowi Wasielewskiemu i Danielowi Nicie. Osoby, które nie mogły przyjść na wydarzenie, odsyłamy do nagrania zrealizowanego i emitowanego przez nas w okresie pandemii: Materiały CKiS w Sępólnie Krajeńskim Tekst: Michał Pick Fot: Jacek Wojtania     Powered By GSpeech